Báñate en mi ojos, que se joda el mar.

diumenge, 26 de desembre del 2010

Nadals








Açò comença a parèixer entre un blog de viatges i un àlbum familiar...pero jo no em canse!
Els Nadals poden semblar per a nosaltres quelcom d'habitual, perquè tots vivim en el mateix poble i a pesar de ser molts, solem reunir-nos tota la família prou sovint, però continuent sent especials per alguna raó. Estime la meua família i sempre disfrutaré al costat de tots perquè jo sóc ells, perquè sóc una part d'ells i vull que els meus cosins també siguen una part de mi. Tenim les nostres coses, les nostres tradicions que encara que ens fem majors seguiran estant ahi per nosaltres. No puc creure'm la sort que tinc.

La veritat és que ha sigut un final d'any com no podia haver estat, molt inesperat pero boníssim. I aquest any serà encara més emocionant. No tinc por. És com la sensació d'estar a la vora d'un penya-segat a punt de botar a l'aigua. Dóna un poc de vertigen, però una vegada t'has llençat t'alliberes de tot i comences a experimentar l'aventura que és créixer. Tinc moltíssimes ganes.

Esto empieza a parecer entre un blog de viajes y un álbum familiar... ¡pero yo no me canso! Las Navidades pueden parecer para nosotros algo habitual, porque todos vivimos en el mismo pueblo y a pesar de ser muchos solemos reunirnos toda la familia bastante a menudo, pero siguen siendo especiales por alguna razón. Quiero a mi familia y siempre disfrutaré a su lado porque yo soy ellos, soy una parte de ellos y quiero que mis primos también sean una parte de mí. Tenemos nuestras cosas, nuestras tradiciones que aunque nos hagamos mayores seguiran estando ahí para nosotros. No puedo creerme la suerte que tengo.

La verdad es que ha sido un fin de año como no podia haberlo sido, muy inesperado pero buenísimo. Y este año será aún más emocionante. No tengo miedo. Es como la sensación de estar al borde de un acantilado a punto de saltar al agua. Da un poco de vértigo, pero una vez te has tirado te liberas de todo y comienzas a experimentar la aventura que es crecer. Tengo muchísimas ganas

This is somehow beginning to look like a travel blog and a family photo album...but I never get tired of it! Christmas may seem something usual for us, because we all live in the same town and despite being a lot of people we meet ourselves very often, but this time of the year still has something special. I love my family and I'll always enjoy next to them because I'm them, I'm a part of them and I want my cousins to be a part of me too. We have our things, our traditions that even if we grow up would be there for us. I can't believe how lucky I am.

The truth is I had a very unexpected end of the year, unexpected in the good sense. And this next year that's coming will be even more exciting. I'm not afraid. It feels like being on the edge of a cliff just about to jump to the water. It makes me dizzy, but once you're in the air you release yourself and begin to feel the adventure (of growing up). I'm looking forward to it.




Bon Nadal a tots i millor any pròxim.
Feliz Navidad a todos y mejor Año Nuevo.
Merry Christmas to everyone and happier and better New Year.

diumenge, 5 de desembre del 2010

Bal de Benás










Neu per tot arreu! Estime aquest lloc, l'estime de veritat.
Vinc als Pirineus des que tenia uns 7 anys quasi tots els estius amb la caravana o a cases rurals, i sempre m'han paregut màgics. Ens agrada molt la muntanya i fer marxes i tot això, encara que no som senderistes experimentats, però a la nostra manera sabem montar-nos-ho molt bé.
Tenen tantes cares, tants colors i tants tipus de llum diferent com van passant els dies, els mesos i els anys que arriba un punt que encara que vullgues no pots recordar-te de tot. M'encisa.

Estem passant el pont a un lloc meravellós (l'hotel és una passada, calentet i acollidor, i molt de l'estil aragonés) i durant aquest viatge hem estat reflexionant sobre moltes coses. Nosaltres mai hem estat uns fatxendes o uns snobs, de fet, fa uns anys no haguérem pogut somiar amb açò. Mos pares han treballat molt dur per donar-nos una vida plena d'experiències educatives i culturals, al mateix temps que ens han trasmés l'esforç que tot açò costa. I sempre sense aprofitar-nos de ningú, tractant de fer el millor per als altres.
No sóc molt religiosa, però si de veres existeix algun Déu o alguna cosa d'aquestes, li done les gràcies per la gran sort que hem tingut, per la nostra família, pels nostres amics i per la nostra educació, i pel fet que puguem aprofitar-ho tot per ajudar altres persones.

Nieve por todos los sitios! Amo este sitio, lo amo de verdad.
Vengo a los Pirineos desde que tenía unos 7 años casi todos los veranos con la caravana o a casas rurales, y siempre me han parecido mágicos. Nos gusta mucho la montaña y hacer marchas y todo eso, aunque no somos senderistas experimentados, pero a nuestra manera sabemos montárnoslo muy bien.
Tienen tantas caras, tantos colores y tantos tipos de luz diferente a medida que van pasando los días, los meses y los años que llega un punto en el que aunque quieras no puedes recordarlo todo. Me encanta.
Estamos pasando el puente en un lugar maravilloso (el hotel es una pasada, calentito y acogedor y muy del estilo aragonés) y durante este viaje hemos estado reflexionando sobre muchas cosas. Nosotros nunca hemos sido unos pijos o unos esnobs, de hecho, hace unos años no habríamos podido soñar con esto. Mis padres han trabajado muy duro para darnos una vida llena de experiencias educativas y culturales, al mismo tiempo que nos han transmitido el esfuerzo que todo esto cuesta. Y siempre sin aprovecharnos de nadie, tratando de hacer lo mejor para los demás.
No soy muy religiosa, pero si de verdad existe algún Dios o algo de eso, le doy las gracias por la gran suerte que hemos tenido, por nuestra familia, por nuestros amigos y por nuestra educación, por el hecho de que podamos aprovecharlo todo para ayudar a otras personas.

Snow all around us! I love this place, I really do.
I've been coming to the Pyrenees since I was 7 years old almost every summer with our caravan or staying at rural houses, and they've always seemed magic to me. We love the mountain, trekking, doing marches and that kind of things, though we aren't experimented trekkers we know how to do it well for ourselves.
The Pyrenees have so many different faces, colours and lights as time goes by, that there comes a point that even if you want to, you can't remember everything. I love them.

We're spending our long weekend in a beautiful place (the hotel is amazing, so warm and cozy and very aragonese) and we've had the time to reflect on many things. We've never been preppy or snob people, in fact, some years ago we couldn't have dreamt of this. My parents worked so hard to give us a life full of educative and cultural experiences, while they made us realise this costs a great effort. And always without taking advantage of anyone, trying to do the best for others.
I'm not very religious, but if there's a God or something like that, I thank him/her for how lucky we've been, for our family, friends and education, and for the fact that we can use all this profitably to help others.